ODPUST PARAFIALNY..UROCZYSTOŚĆ PATRONA DANEGO KOŚCIOŁA..
W pierwszych wiekach ze względu na brak wolności religijnej chrześcijanie nie budowali świątyń, spotykali się w domach. Od VI wieku zaczęły pojawiać się pierwsze kościoły, najczęściej wznoszone w miejscach męczeńskiej śmierci chrześcijan lub nad ich grobami. Jeśli to nie było możliwe, troszczono się, by w kościele znajdowały się przynajmniej relikwie świętych. W ten sposób kościoły zyskiwały swoich patronów.
Dzień, w którym w liturgii wspominano owego patrona, stawał się świętem kościoła i parafii z nim związanej. Wraz z rozwojem nauki o odpustach dołączono możliwość ich zyskiwania w dzień święta patronalnego danego kościoła, a sama uroczystość zyskała miano odpustu parafialnego.
Współcześnie odpusty to uroczystości specyficzne dla Kościoła katolickiego w Polsce; poza granicami kraju praktycznie niespotykane. Obecnie na odpusty parafialne składają się takie wydarzenia religijne jak: suma odpustowa, strojenie kościoła, procesja, ale także cała otoczka w postaci festynu, kramów z zabawkami i słodyczami itp. Jest to w pewnym sensie nawiązanie do pochodzenia owego święta, tym niemniej często zatraca ono charakter duchowy. Zapewne dlatego w kazaniach tego dnia przypomina się wiernym o samym patronie oraz o możliwości uzyskania odpustu.
Aby ułatwić świętowanie, wolno obchód liturgiczny ku czci patrona przenieść na najbliższy dzień wolny, np. na niedzielę po właściwym wspomnieniu. Wyjątkami są jednak niedziele Adwentu, Wielkiego Postu i Wielkanocy oraz wszystkie niedziele, w które wypada uroczystość, które mają pierwszeństwo nad świętami.
Powyższe opracowanie, może nie wyczerpuje całej nauki Kościoła dotyczącej odpustów. Mam jednak nadzieję, że zachęci wszystkich czytających do podejmowania wysiłków zmierzających do uzyskiwania ich nawet codziennie i ofiarowywania za siebie lub zmarłych.
Ks. Antoni Spórna
